فناوری بایوفلاک در آبزی‌پروری: اثرات سودمند و چالش‌های آینده

با افزایش روزافزون جمعیت انسانی، صنایع تولید غذایی انسان نیز باید توسعه پیدا کنند. به‌ منظور حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی، این توسعه باید به شکل پایدار صورت گیرد. فناوری بایوفلاک یک فناوری جهت بهبود کیفیت آب در آبزی‌پروری از طریق برقراری تعادل بین کربن و نیتروژن می­باشد. درک و فهم پایه ای از فلاکه شدن توده ای بسیار ضروری است و می‏تواند در بهینه ‏سازی تجربیات موثر باشد. ارگانیسم های موجود درفلاک­ها حتی از فیتوپلانکتون ها بهتر و سریع­تر خورده، هضم و جذب می‏شوند که با توجه به تشکیل توده‏ای فلاک در سیستم‏های آبزی‏پروری غیر­متراکم و یا متراکم به ترتیب با نسبت وزنی 1/0 تا 10 گرم در هر متر مکعب، از مزیت بالایی برخوردارند. با وجود تقریباً هفت میلیارد انسان بر روی کره زمین، تقاضا برای غذاهای دریایی و آبزی در حال افزایش است. درچنین شرایطی توسعه و تشدید تولیدات آبزی­پروری بسیار مورد نیاز می باشد. تعیین ویژگی های بیوشیمیایی فلاک همچون سطوح پروتئین، اسیدهای چرب و پلی بتاهیدروکسی بوتیرات می‏تواند در شناخت ویژگی های غذایی آنها مورد استفاده قرار گیرد. هدف اصلی توسعه آبزی پروری باید تولید بیشتر محصولات آبزی­پروری بدون افزایش چشمگیر استفاده از منابع آبی و زمین باشد. هدف دوم توسعۀ پایدار سیستم های آبزی­پروری است که به محیط زیست آسیب نرسانند. هدف سوم فراهم آوردن سیستمهایی است که از لحاظ اقتصادی و اجتماعی پایدار باشند و با هزینه کمتر تولید بیشتری را بنمایند.