خزر در تعامل یا تقابل با اصول حقوق بین الملل محیط زیست با تکیه بر اسناد بین المللی زیست محیطی

دریای خزر به عنوان بزرگ ترین دریاچه جهان به لحاظ تنوع زیستی و ذخائر نفت و گاز، از دیدگاه ملی، منطقه ای و حتی جهانی حائز اهمیت است ، در کنار نقاط قوت و فرصت ها با چالش هایی به دلیل تاثیرپذیری از آلودگیهای مختلف که بخش هایی از آن منشاء خشکی دارد و در اثر فعالیت‌های رو به گسترش اکتشاف و استخراج نفت و گاز و صنایع وابسته به آن و کاهش روزافزون منابع آبزی بویژه ماهیان خاویاری ، روند زیست محیطی نگران کننده ای را پیش روی خود دارد. در این پژوهش تلاش شده است به کاربرد مکانسیم های حقوق بین الملل محیط زیست مانند اصل پیشگیری و مفاهیمی چون توسعه پایدار و حاکمیت مسئولانه و متعهدانه، اصل اطلاع رسانی، در سایه تعهد به اجرای پروتکل الحاقی'ارزیابی اثرات زیست محیطی فرامرزی' به کنوانسیون تهران2003که بر اساس آن کشورهای عضو متعهد می گردند تا پیش از اجرای طرح های بزرگ که احتمال دارد اثرات سوء فرامرزی برای سایر کشورها در منطقه دریای خزر ایجاد کنند، مطالعات ارزیابی اثرات زیست محیطی انجام داده و گزارش آن را به دبیرخانه کنوانسیون و کشورهای عضو درخواست کننده ارائه دهند، مورد بررسی قرار گیرد. یافته ها حاکی از آن است ، که جنس معاهدات زیست محیطی از نوع کنوانسیون چارچوب است که در بردارنده اصولی ست که منشاء توافقی کلی میان دولتهای متعاهد است که جزئیات آن به اسناد دگیری تحت عنوان پروتکل ارجاع می شود تا به تصریح و استحکام بخشیدن به اصولی بپردازد که معاهده از پیش آن را اعلام کرده است. زیرا که کنوانسیون چارچوب که مختص مهاهدات زیست محیطی ست تنها تعهد مشارکت همراه با حسن نیت را بعنوان بار حقوقی بر جای می گذارد.