شیوه‌های والدگری ادارک شده، خودتنظیمی هیجانی و مشکلات رفتاری در دانش آموزان پسر

به‌رغم ‌اهمیت‌ نقش‌ شیوه‌های والدگری ‌و ‌ادراکات‌ کودکان ‌از ‌رفتار‌های‌ والدین ‌و ‌یادگیری‌ خودتنظیمی ‌از ‌آن‌ها، ‌تحقیقات کمی‌ صورت پذیرفته ‌است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه شیوه‌های والدگری والدین و خودتنظیمی بر مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. از بین تمامی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان شهریار 200 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب و به پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) و پرسشنامه ارزشیابی رفتاری راتر پاسخ دادند. نتایج حاصل از اجرای تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام‌به‌گام نشان داد که بیشترین میزان پیش‌بینی کنندگی مشکلات رفتاری به ترتیب شیوه والدگری استبدادی، خودتنظیمی و سپس سبک های قاطع و سهل گیرانه داشته‌اند. همچنین رابطه خودتنظیمی و مشکلات رفتاری و رابطه سبک‌های سهل گیرانه و قاطع با مشکلات رفتاری، منفی و معنی‌دار بود و سبک استبدادی دارای رابطه مثبت و معنی‌دار با مشکلات رفتاری ارزیابی گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که هر سه سبک سهل گیرانه، استبدادی و قاطع از شیوه‌های والدگری و خودتنظیمی، پیش‌بینی کننده میزان مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر است.