افزایش امید به زندگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یا شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ؟

پژوهش حاضر باهدف سنجش میزان اثربخشی دو روش درمانی در موج سوم درمان‌های شناختی-رفتاری و مقایسه اثرات آن‌ها در افزایش امید به زندگی بیماران مبتلابه ام اس انجام شد. در یک مطالعه از نوع نیمه تجربی با استفاده از پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل 30 شرکت‌کننده (3 گروه 10 نفری) به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده از میان کلیۀ بیماران مبتلابه ام. اس شهر گرگان انتخاب شدند و سپس به پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر پاسخ دادند. مقایسۀ میزان اثربخشی این دو مدل حاکی از آن بود تفاوت معنی داری بین این دو مدل در افزایش سطح امید به زندگی در بیماران مبتلابه ام.اس وجود نداشت؛ بنابراین استفاده از مداخلات روان‌شناختی اثربخش جهت بهبود امید به زندگی را می‌توان یکی از اصلی‌ترین نیازهای بیماران مبتلابه مشکلات مزمن قلمداد کرد.