رابطه جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی، مشکلات بین شخصی و گرایش به اعتیاد در دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه

پژوهش حاضر به تعیین رابطه جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر اهواز در سال تحصیلی (98-97) پرداخته است. روش این پژوهش از نوع همبستگی است که با استفاده از جدول مورگان تعداد 250 نفر از دانش‌آموزان دختر را به‌صورت روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب و سپس از طریق پرسشنامه‌های جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی، مشکلات بین شخصی و پرسشنامه تمایل به اعتیاد موردبررسی قرار گرفتند. یافته‌ها حاصل از ضریب همبستگی نشان داد که بین جو عاطفی خانواده با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان رابطه منفی معنی‌داری، بین ناگویی هیجانی با گرایش به اعتیاد رابطه مثبت معنی‌داری و بین مشکلات بین شخصی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان رابطه مثبت معنی‌داری وجود دارد؛ همچنین یافته‌های رگرسیون چندگانه نشان داد که رگرسیون گرایش به اعتیاد دانش آموزان از روی متغیرهای جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی (دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات، تفکر عینی) و مشکلات بین شخصی (قاطعیت، مردم‌آمیزی، اطاعت‌پذیری، صمیمیت، مسوولیت پذیری و مهارگری) معنی‌دار است. نتایج به‌دست‌آمده مبین این است که متغیر دشواری در شناسایی احساسات، مردم‌آمیزی، مهارگری و جو عاطفی خانواده قادر هستند که گرایش به سوءمصرف مواد مخدر را پیش‌بینی کنند.