رابطه آلکسی‌تایمیا، سیستم‌های بازداری/فعال‌سازی رفتاری و استرس در دانشجویان

پژوهش حاضر باهدف ارزیابی رابطه‌ی آلکسی‌تیمیا و سیستم‌های بازداری/فعال‌سازی رفتاری با استرس در دانشجویان انجام شد. در یک مطالعه از نوع همبستگی 100 شرکت‌کننده از میان کلیۀ دانشجویان رشته‌ی روان‌شناسی عمومی و بالینی مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس آلکسی‌تایمیای تورنتو، مقیاس سیستم‌های بازداری/فعال‌سازی رفتاری کارور و وایت و مقیاس استرس ارزیابی شدند. یافته‌های حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان دادند که آلکسی‌تایمیا با نمره‌ی کل مقیاس استرس رابطۀ منفی و معنی‌دار داشت و قادر بود 32 درصد از تغییرات استرس را به‌طور معنی‌داری پیش‌بینی کند، ولی با سیستم‌های بازداری/فعال‌سازی رفتاری رابطه معنی‌دار نداشت. مبتنی بر یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که آلکسی‌تایمیا نقش اساسی در استرس داشته به‌نحوی‌که با افزایش ویژگی آلکسی‌تایمیا میزان استرس تجربه‌شده نیز افزایش می‌یابد، ازاین‌رو این یافته‌ها تلویحات عملی برای مداخله بالینی دارد.