رابطه شادکامی، سلامت روانی و حمایت اجتماعی در کارکنان دانشگاه

شادکامی یکی از مولفه‌های بهداشت روان در حوزه ی روانشناسی مثبت گرا بوده و در اصطلاح علمی معادل بهزیستی ذهنی و رضایت از زندگی است. این پژوهش با هدف بررسی میزان شادکامی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایران و ارتباط آن با سلامت روانی و حمایت اجتماعی انجام گرفت. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود که از بین کلیه ی کارکنان دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1396، تعداد 240 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و مقیاس شادکامی آکسفورد، پرسشنامه ی سلامت روانی و پرسشنامه ی حمایت اجتماعی را تکمیل کردند. یافته‌ها بیانگر آن بود که شادکامی کارکنان در حد متوسط است و همچنین یافته‌های حاصل از همبستگی نشان داد که رابطه ی معنی‌داری میان شادکامی کارکنان با حمایت اجتماعی و سلامت روانی وجود دارد. با توجه به ارتباط معنی‌دار شادکامی با سلامت روانی و افزایش بهره وری کارکنان و ارتباط متقابل و موثر با دانشجویان، پیشنهاد می شود که برای افزایش شادکامی این افراد، به وسیله ی مداخلات روان شناختی مناسب اقدام گردد.