مدیریت پیچیدگی سازمانی از طریق سایبرنتیک معماری سازمانی

تغییر ویژگی جدانشدنی دنیای معاصر است. تحولات به ویژه در عرصه محیط کسب و کار، سازمانها را به مثابه سیستم های بزرگ، ناچار به همگامی و گاهی پیشتازی در تغییر کرده است. هدف این مقاله، نخست بررسی نظری جهت ارائه مدلی از تکامل سیستم ها است که از مفاهیم برخواسته از سه حوزه تئوری سیستم ها، معماری سازمانی و سایبرنتیک قوام یافته است. بدین منظور، از تفکر سایبرنتیک برای توسعه 'مدل مسیر هم تکاملی' استفاده شده تا براساس آن نحوه تکامل یک سیستم در تناسب با محیط آن تبیین شود. این مدل در واقع برداشتی از 'مدل مانای سیستم ها'ی استفورد بیر و قضیه اشبی در 'تنظیم گر خوب' است که نشان می دهد چگونه تئوریهای مدیریت پیچیدگی می توانند در قالب یک تئوری سایبرنتیک معماری سازمانی تلفیق شوند و همچنین بینشی در مورد مکانیسم حفظ هماهنگی میان تحولات سازمان به مثابه یک سیستم و تحول محیط پیرامون آن به دست می دهد.

managing the enterprise complexity using enterprise architecture cybernetics

'change' is the main feature of current era, so organizations as large-scale systems should catching up or even leading the change.this paper is a theoretical attempt to investigate a model of system evolution, utilising three distinguished disciplines of enterprise architecture, cybernetics and systems theory. cybernetic thinking is used to develop a ‘co-evolution path model’ to explain how enterprises co-evolve with their environments. the model is re-interpreting stafford beer’s viable system model, and uses conant and ashby's theorem of the 'good regulator', exemplifying how various complexity management theories could be synthesised into a cybernetic theory of enterprise architecture. the proposed model describes mechanisms to keep up symmetry of complexity between the enterprise as a system and the evolution of its environment.