تربیت اخلاقی در آیینه ادبیات عامیانه(اشعار و ضرب المثل ها)

از آنجا که ادبیات ما یکی از غنی‌ترین ادبیات ممالک متمدن جهان است که مورد تصدیق و تائید دانشمندان ملل دیگر نیز قرار گرفته است. ادبیات ما، آینه‌ی تمام نمائی از مجموعه‌ی آداب و عادات و عقاید و رسوم و اندیشه‌ها و افکار و زبان و لهجه‌های گوناگون اقوام مختلف ماست. بنابراین عنوان مقاله به تربیت اخلاقی در آیینه ادبیات عامیانه (اشعار و ضرب‌المثل‌ها) اختصاص یافته است.روش نگارش، به شیوه‌ی اسنادی و نظری بوده که در آن از سخنرانیهای اندیشمندان، ماهنامه‌ها، نشریات محلی و کشوری و کتب تالیف شده در این مورد استفاده فراوانی شده، که با فیش برداری از آنها به گردآوری اطلاعات پرداخته شده است. در این مقوله به نکات مهم اخلاقی در اشعار و ضرب‌المثل‌ها در زمینه فضایل و رذایل اخلاقی اشاراتی رفته است که به چند مورد اشاره می شود : 1- خدمت به دیگران، غنیمت شمردن فرصت، شاد کردن دیگران، راستگویی، علم جویی، هم‌نشینی با نیکان، تهذیب نفس، خوش زبانی، خوش خلقی، شکر نعمت، ادب و ... از جمله فضایل اخلاقی است که از زبان شعرا به فرهنگ عامه تبدیل شده است.2- آنگونه که از اشعار عامیانه پیداست مهرورزی و خدمتگزاری اساس تربیت اخلاقی بوده، و چنانچه انسان مایل است مورد مهربانی قرار گیرد وظیفه دارد که با دیگران رئوف و خدمتگزار آنان باشد.برخیز تا بجوشیم از خاک در بهارانچون سبزه فرش گردیم در رهگذاریاران3- اگر بدی کردی چشم نیکی مدار. (پرهیز از بدی کردن به دیگران)4- و...نتیجه کلی که از مقوله حاضر گرفته شده است این است که، ضرب‌المثل‌ها و ابیات عامیانه حاوی نکات ارزشمند اخلاقی و تربیتی است و به اعتقاد صاحب نظران یک منشور تربیتی به حساب می‌آید که می‌توان فضایل و رذایل اخلاقی را از این فرهنگ عامه استخراج نمود که تاثیر بسزایی در تربیت اخلاقی و سعادتمندی افراد دارد.