گونه های کاربرد اشعار و ترانه های عامّه در اشعار اخوان ثالث

فولکلور یا فرهنگ عامه و بازتاب آن در ادبیات فارسی قدمتی به بلندای شکل‌گیری شعر و نثر فارسی دارد. آثار ماندگار شاعران کلاسیکی چون فردوسی، نظامی، خاقانی، مولوی، سعدی و... سرشار است از حکایت ها و اسطوره های عامیانه، ضرب المثل ها و آداب و رسوم گذشتگان؛ لکن در دوران گذشته به عنوان رشته ای خاص به فرهنگ عامه پرداخته نمی شد و از دوران معاصر است که به طور ویژه به این شاخه از ادبیات فارسی پرداخته می شود. فرهنگ عامه و حفظ آن، چنان مهم است که بسیاری از فرهیختگان، شاعران و نویسندگان معاصر به بازتاب آن در شعر و نثر خود پرداخته اند. مهدی اخوان ثالث، متخلّص به م. امید(م 1369) یکی از شاعران معاصر خراسانی الاصل است که بسیار به این موضوع ارج نهاده و در اشعار خود به طور گسترده، فرهنگ عامه را بازتابانده است. پژوهش حاضر که پژوهشی توصیفی- تحلیلی است با هدف نشان دادن بازتاب و شیوه های بکارگیری این فرهنگ با تمرکز بر اشعار و ترانه های محلّی خراسان، در پی جواب این پرسش است که ارتباط تنگاتنگ و صمیمی شاعر چه اندازه در صداقت و واقع گرایی شعر او موثّر است و چگونه شاعر با بازخوانی نو از فرهنگ عامه در حفظ آن می کوشد.