چوخه، برآمده از فرهنگ عامه

آیین پهلوانی در فرهنگ و ادب عامه جایگاه ویژه ای دارد .این آیین برگرفته از بازی های محلی و بومی هر سرزمینی است که علاوه بر پرورش تن به پرورش روح با ابزارهای درونی چون فروتنی ، رادی ، راستی ،خرد ورزی ، سپاسداری ،نبرد با دیو درون و ... می پردازد. این مقاله با گردآوری اطلاعات کتابخانه ای به شیوه مواجهه مستقیم با متون مکتوب و با اتخاذ روش توصیفی – تحلیلی بر ظرفیت های بالقوه آیین کشتی باچوخه می کوشد نخست پیشینه کشتی چوخه ونقش آن را در فرهنگ عامه جست و جو کند . سپس در ادامه با ردیابی شاخص ها با فرهنگ عامه در بازی های بومی ، پاره ای از مهم ترین شاخص های فرهنگ عامه ایران را در بازی محلی کشتی چوخه ، بیان تاریخچه ، ابزارها و تاثیر آن در زندگی مردم را نشان دهد. نام بازی از لباسی که کشتی گیران در هنگام کشتی گرفتن بر تن می کنند ، گرفته شده است و به معنی شنل کوتاهی است که آن را با شال سفیدرنگی محکم می‌کنند. از آنجا که این ورزش از قدیم الایام در بین مردم کرد شمال خراسان مرسوم بوده به این نام (کشتی با چوخه) معروف گشته است. این بازی بومی در بسیاری از مراسم محلی به خصوص جشن عروسی و ایام نوروز نیز رایج بوده‌، حاوی ارزش های اخلاقی و ابزاری برای انتقال عقاید ، فرهنگ و تمدن از نسلی به نسل دیگر بوده اند و علاوه برتفریح و سرگرمی ، یکی از از راه های پرورش روان ، فکر ، اجتماع و جسم است .