بررسی بازگشت نوستالژیک به عناصر ادب عامه در مجموعه شعر «کوچه‌های بی‌عبور» به گویش قوچانی

شعر محلی جلوه گاه فرهنگی هر قوم است. بومی سروده «کوچه‌های بی‌عبور» اثر حسین میری به گویش محلی قوچان سروده شده است. و آیینه‌ی تمام نمای فرهنگ عامه قوم ساکن در قوچان است. این سروده بازتاب حسرت بار شاعر به روزگار گذشته است. در این پژوهش، سعی می‌شود مولفه‌های نگاه نوستالژیک شاعر به عناصر فرهنگی جامعه‌ای که در آن زیسته است، بررسی شود. به همین منظور، مفاهیم نوستالژیک این محموعه تحت دو عنوان کلی خاطره‌ی فردی و جمعی مورد تحلیل قرار گرفته است.