نسبت فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عامه‌ با توجه به چشم‌انداز مردم‌نگاری در ایران

مطالعات مربوط به فرهنگ فولکلوریک( folklore culture) و فرهنگ عامه ) popular culture ( در دو فرایند زمانی تحت‌تاثیر تاسیس رشته‌های آکادمیک توسعه‌ یافتند. این نوع مطالعات بستری را مورد توجه قرار می‌داد که از نظر زمانی فرهنگ را در دو زمان متمایز مفروض می‌داشت. وجه‌ اشتراکی که این نوع مطالعات را به هم‌دیگر پیوند می‌داد جنبه‌ روش‌شناختی آن بود که بیش‌تر مبتنی بر روش مردم‌نگارانه‌ بود. زیرا مطالعات مربوط به‌ فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عمومی نمی‌توانست در جریان مرسوم آکادمیک پوزیتیویستی مورد شناخت قرار گیرد به‌همین‌جهت مردم‌نگاری که در سنت انسان‌شناسی فرهنگی حوزه فرهنگ را در متن و زمینه‌های اجتماعی مورد بررسی قرار می‌داد می‌توانست مناسب این نوع مطالعات باشد. به‌همین‌جهت‌ حوزه‌های آکادمیک مطالعات فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عمومی از این سنت روش‌شناختی بهره بردند. اما سوال اساسی آن است‌که فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عمومی زاده چه پارادایمی است‌که حوزه‌های آکادمیک بدان توجه کردند و مردم‌نگاری چگونه توانست دراین حوزه‌های آکادمیک به‌صورت اشتراک که در دو جهان اجتماعی کاملاً متفاوت بودند، پیوند برقرار سازد. مقاله‌ی حاضر سعی دارد ابتدا روند تاریخی و حوزه‌های آکادمیک مربوط به‌ فرهنگ فولکلوریک و فرهنگ عمومی را مورد بررسی قرار دهد و بعد مشخصه‌های روش‌شناختی این فرهنگ را با توجه به رویکرد مردم‌نگارانه‌ مورد توجه قرار دهد.