ارزیابی تاثیر غلظت بردیجیت بر خواص زیست فعالی و زیست سازگاری پوشش دوتایی گرافن-بردیجیت

با وجود خواص قابل توجه تیتانیم و آلیاژهای آن به عنوان کاشتنی برای کاربردهای داخل بدن، عدم قابلیت اتصال مناسب با بافت یکی از مهمترین مشکلات این فلز می باشد. به این منظور توسعه پوشش های زیست فعال در سطح این آلیاژها می‌تواند در جهت رسیدن به برهم‌کنشی مطلوب با بافت استخوان، مفید باشد. هدف از پژوهش حاضر، ساخت و مشخصه‌یابی پوشش نانوکامپوزیتی اکسید گرافن-بردیجیت بر روی زیرلایه ti6al4v و ارزیابی تاثیر غلظت بردیجیت (4، 8 و 12 درصد وزنی) بر زیست فعالی و زیست سازگاری پوشش مذکور است. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت بردیجیت در پوشش دوتایی اکسید گرافن-بردیجیت به دلیل تشکیل هیدروکسی آپاتیت بیشتر باعث بهبود زیست فعالی در پوشش اکسید گرافن-بردیجیت شد. نتایج حاصل از بررسی سمیت سلولی نشان داد که تمامی پوشش‌ها با گذشت زمان باعث تکثیر سلولی شدند و هیچکدام سمیتی بر روی سطح ti6al4v ایجاد نکردند. پوشش‌ها با استفاده از الگوی پراش پرتو ایکس (xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، زبری سنجی مورد بررسی قرار گرفت و زاویه ترشوندگی نیز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش میزان بردیجیت تا 8درصد وزنی پوششی یکنواخت و متراکم ایجاد شد و به عنوان پوشش بهینه شناخته شد. همچنین میزان زبری و آبدوستی بر روی پوشش بهینه افزایش یافت.