بهبود قابلیت همبندی با استخوان کاشتنی های تیتانیومی

چگالی بالا و عدم زیست فعالی و همچنین اختلاف زیاد ضریب کشسانی تیتانیوم با استخوان انسان از محدودیت های کاشتنی های تیتانیومی است. با متخلخل کردن تیتانیوم و اصلاح سطح آن، می توان این محدودیت ها را کاهش داد. تیتانیوم به علت مقاومت به خوردگی و زیست سازگاری عالی، کاندیدای مناسبی ابری بازسازی بافت سخت می باشد. در این پژوهش با ساخت داربست تیتانیومی به روش فضانگه دارنده و سپس اصلاح سطح آن توسط محلول هیدروژن پراکسید، سعی شد تا قابلیت همبندی با استخوان کاشتنی بهبود یابد. نتایج حاصل از آزمون فشار نشان داد که با متخلخل شدن تیتانیوم، ضریب کشسانی و استحکام آن در محدوده استخوان قرار گرفته است. بررسی میکروسکوپی الکترونی نیز نشان داد که اندازه حفرات داربست در محدود 400-500 میکرومتر می باشد. غوطه وری داربست های اصلاح سطحی نشده و اصلاح شده، نشان داد که اصلاح سطح تیتانیوم سبب بهبود قابلیت تشکیل هیدروکسی آپاتیت در سطح تیتانیوم شده است.