مقایسه نارسایی‌ هیجانی، همدلی و کیفیت دوستی در کودکان والدین معتاد و غیر معتاد

اعتیاد به مواد مخدر به‌عنوان یکی از معضلات اساسی در جوامع جهانی است که مشکلات زیادی برای فرد و جامعه به وجود آورده است. اعتیاد علاوه بر مشکلات فردی و اجتماعی که دنبال دارد به‌عنوان یک مشکل خانوادگی هم محسوب می‌شود و روی سلامت فرد معتاد و خانواده وی تاثیرات نامطلوبی گذاشته است. ازاین‌رو پژوهش حاضر به مقایسه نارسایی‌ هیجانی، همدلی و کیفیت دوستی در کودکان والدین معتاد و غیر معتاد پرداخته است. روش پژوهش حاضر علی مقایسه‌ای و مقطعی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر سنین 0 1 تا 16 سال که در سه ‌ماهه (خرداد، تیر و مرداد) در سال 98 برای مشاوره به مرکز مشاوره بهزیستی کرمان مراجعه نمودند تشکیل می‌شود. از این میان 30 دانش‌آموز والدین معتاد و 30 دانش‌آموز والدین غیر معتاد به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های نارسایی هیجانی تورنتو (1994)، همدلی مهرابیان و اپستین (1972) و کیفیت دوستی حجازی و ظهره وند (1380) استفاده‌شده است. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t مستقل با بهره‌گیری از نرم‌افزار spss 25 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد بین کودکان والدین معتاد و غیرمعتاد در نارسایی هیجانی، همدلی و کیفیت دوستی تفاوت معنا داری وجود دارد (0/05>p). به‌طوری‌که کودکان والدین معتاد از نارسایی هیجانی بیشتر، همدلی ضعیف تر و کیفیت دوستی پایین تری برخوردار بودند. بنا بر یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که اعتیاد والدین می تواند سبب نارسایی هیجانی، همدلی ضعیف و کیفیت دوستی پایین در کودکان شود. ازاین‌رو پیشنهاد می‌گردد مسئولان و مجریان حوزه آموزش و تربیت توجه ویژه‌ای به این کودکان داشته باشند و با شناسایی زود هنگام آن ها و برگزاری کلاس‌هایی برای افزایش مهارت‌های زندگی، مهارت‌های سازشی و ارتباطی، مهارت‌های خودکنترلی و عزت‌نفس از مشکلات احتمالی جلوگیری کنند.