بررسی اثربخشی آموزش جرات‌مندی بر کاهش پرخاشگری و تقویت روابط دوستانه بین دانش‌آموزان مقطع ابتدایی

جرات مندی عبارت است از رفتاری که فرد را قادر می سازد بر اساس منافع خود عمل کند، بدون آنکه دچار اضطراب نا به جا شود از خودش دفاع کند، به راحتی احساسات واقعی خود را ابراز کند و از حقوق شخصی خود استفاده کند بدون اینکه حقوق دیگران را زیر پا بگذارد و بدون اینکه رفتار پرخاشگرانه از خود نشان دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش جرات‌مندی بر کاهش پرخاشگری و تقویت روابط دوستانه دوره ابتدایی می‌باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مریوان بودند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه پرخاشگری حاجتی و همکاران (1387)، و پرسشنامه روابط دوستانه ریزمن (1983) بود که روایی این ابزارها به تایید اساتید رسید و پایایی به روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت که ، 75/0و 78/0به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمونt همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره پرخاشگری در پیش آزمون 80/56 بود که در پس آزمون به 40/34 کاهش‌یافته است و این کاهش از نظر آماری نیز معنادار می‌باشد (006./0=p). همچنین نمره روابط دوستانه دانش آموزان در پیش آزمون 70/42 بود که در پس آزمون به 20/64 افزایش‌یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می‌باشد (007./0=p). در واقع‌بین دانش آموزانی که با روش جرات‌مندی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان پرخاشگری و روابط دوستانه آن ها تفاوت معناداری وجود دارد.