بررسی نقش آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت روان دانش آموزان دوره ابتدایی

اجتماعی شدن مهارتی است که در آن هنجارها، مهارت ها، نگرش ها و انگیزه ها و رفتارهای فرد شکل می‌گیرد تا ایفای نقش کنونی یا آتی او در جامعه مناسب و مطلوب شناخته شود. در این فرایند، اکتساب و به‌کارگیری مهارت های اجتماعی و چگونگی برقراری ارتباط و تعامل با دیگران، یکی از مولفه های اصلی رشد اجتماعی به ویژه در میان دانش آموزان دوره ابتدایی محسوب می‌شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت روان دانش آموزان دوره ابتدایی می‌باشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر سنندج بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (1979) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 75/0 و 77/0 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمونt همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره آزمون سلامت روان دانش آموزان در پیش آزمون 40/16 بود که در پس آزمون به 30/18 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می‌باشد (005./0=p). در واقع بین دانش آموزانی که مهارت های اجتماعی را آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان سلامت روان آن ها تفاوت معناداری وجود دارد.