بررسی مقایسه آموزش ریاضی در مدارس دو زبانه و تاثیر آن در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه دوم متوسطه دختر شهر میناب سال تحصیلی 96-95

آموزش ریاضی شاخه ای از علوم و معرفت بشری است که در سالهای اخیر مورد توجه محافل علمی، به ویژه در کشورهای توسعه یافته بوده است. بنابر این موضوعات قابل بحث در این حوزه از کمیت و کیفیت متفاوتی برخوردارند؛ به طوری که از جزیی ترین تا کلی ترین مباحث از طبیعت و محتوای دانش ریاضی، تفاوتهای فردی و سبکهای یادگیری و آموزش، حل مساله، سنجش و ارزیابی قابل طرح هستند. استفاده از روش های تدریس یکان در آموزش یک زبانه ها و دوزبانه ها در واقع بی توجهی به تفاوت های ناشی از امر چند زبانگی است. در این پژوهش بررسی و مقایسه سبکهای آموزش ریاضی در مدارس دو زبانه و تاثیر آن در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه دوم متوسطه دختر شهرستان میناب سال تحصیلی 96-95 در ابعاد آموزش واگرا، آموزش جذب کننده، آموزش انطباق یابنده، آموزش همگرا صورت پذیرفت. روش تحقیق بصورت توصیفی- پیمایشی با جامعه آماری 130 دانش آموزش دختر انجام پذیرفت از بین افراد مورد آزمون 38درصد بالای 17 سال اکثریت را تشکیل می دادند. تحصیلات والدین با درصد حداکثری 79 زیردیپلم و 70درصد آنها دارای شغل آزاد بودند. تعداد مراجعه والدین به مدرسه با 55 درصد کمتر از یک بار مشخص گردید. در توصیف متغیر سبکهای آموزشی 65درصد در حد استفاده متوسط و متغییر پیشرفت تحصیلی با کسب 62 درصد در حد متوسط مشخص گردید. در بخش تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد. پس از بررسی نتایج مشخص گردید، بین سبکهای آموزشی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار با ضریب همبستگی 96/0 و به صورت مستقیم و در سطح قوی وجود دارد. (سطح معنی داری 05 /0). همچنین بین آموزش واگرا در مدارس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان (910 /0 ) و بین آموزش جذب کننده و پیشرفت تحصیلی ( 0910 )، بین آموزش انطباق یابنده و پیشرفت تحصیلی با ضریب همبستگی (671 /0) ، بین آموزش همگرای ریاضی و پیشرفت تحصیلی ( 623 /.) مشخص گردید