بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس بارش مغزی بر رشد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس بارش مغزی بر رشد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی می‌باشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر سروآباد بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون خلاقیت عابدی(1372) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 74/0 و 79/0 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمونt همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره آزمون خلاقیت دانش آموزان در پیش آزمون 60/16 بود که در پس آزمون به 80/17 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می‌باشد (005./0=p). در واقع بین دانش آموزانی که با روش تدریس بارش مغزی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان خلاقیت آن ها تفاوت معناداری وجود دارد.