بررسی راه‌های رسیدن به کشف و شهود در آثار عرفانی

دیدار محبوب و نیل به لقای دوست یک هدف متعالی است و عارفان همواره آن را سرلوحه‌ی طریقت خود قرار داده‌اند. در عرفان به این دیدار، شهودیا مشاهده گفته می‌شود. مطالعه متون عرفانی، حالات روحی عرفان در هنگام مکاشفه و سخنان شطح آلودی که تحت تاثیر جذبه الهی بر زبان می‌آورند، قند مکرر است که با تکرار آن از تاثیر شگرف و عمیق آن کاسته نمی‌شود. بحث کشف و شهود، حس کنجکاوی شیرینی را برمی‌انگیزد تا با اشتیاق هرچه تمامتر، منابع آن مورد بررسی قرار گیرد. سوال بنیادین این پژوهش، تعریف کشف و شهود و بررسی و تحلیل آن در آثار عرفانی می‌باشد. لطف و جذبه الهی به عنوان یک راه میانبر همواره مورد توجه عارفان بوده است ودر این پژوهش، به عنوان کشش آن سویی از آن یاد شده است. زمانی که عارف به وصاف پروردگار خویش دست می یابد، تحت تاثیر احوال روحی خاصی قرار می‌گیرد و ممکن است سخنانی به ظاهر نامعقول بر زبان آورد به این سخنان شطح گفته می شود منابع شطحیات بیشتر قرآن، حدیث و الهام است.