تاملی بر تاثیر آموزش مهارت های زندگی(طرح کرامت) بر مسئولیت‌پذیری دانش آموزان ابتدایی

مهارت های زندگی، یک نیاز یادگیری اساسی برای کودکان و نوجوانان است که به افراد کمک کنند تا تصمیم های خود را با آگاهی اتخاد کنند، به طور موثرتری ارتباط برقرار کنند، مهارت های مقابله ای و مدیریت شخصی خود را گسترش دهند و زندگی سالم و بارآور داشته باشند و در زندگی فردی مسئولیت پذیر باشند. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی(طرح کرامت) برافزایش مسئولیت‌پذیری دانش آموزان مقطع ابتدایی می باشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان مریوان که در سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل آزمون مسئولیت‌پذیری کردلو (1393) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 77/0 و 83/0 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمونt همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان مسئولیت‌پذیری دانش آموزان در پیش آزمون 80/15 بود که در پس آزمون به 90/17 افزایش‌یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می‌باشد (006./0=p). در واقع بین دانش آموزانی که با روش آموزش مهارت‌های زندگی آموزش‌دیده‌اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان مسئولیت‌پذیری آن ها تفاوت معناداری وجود دارد