حقوق و قانونی بودن قرارداد‌های هوشمند

چکیده؛ فن‌آوری جدیدی که قرارداد‌های هوشمند نامیده می‌شود ظهور کرده است، آنچه این قرارداد‌های قانونی را نوآورانه می‌سازد اجرای آنها است که به طور خودکار از طریق رایانه‌ها انجام می‌شود. این مقاله قرارداد‌های هوشمند را از دیدگاه قانونی، اجرای آنها و همچنین جایی که در حقوق قراردادی موجود می گیرند بررسی می‌کند. این مقاله، یک تمایز بین قرارداد‌های هوشمند قوی و ضعیف معرفی می‌کند که به وسیله هزینه‌های لغو و اصلاح آنها تعریف شده است. مقاله به این نتیجه می‌رسد که قرارداد‌های هوشمند، به سادگی یک شکل جدید از خودیاری پیشگیرانه است که نباید توسط مجلس قانونگذاری و یا دادگاه ها نادیده گرفته شود. در حالیکه برخی نمونه‌های غیر قابل انکار از قرارداد‌های هوشمند قوی ممکن است نیاز به نظارت داشته باشند، قضات و سیاست گذاران باید محیطی را ایجاد کنند که قرارداد‌های هوشمند، به عنوان شکل دیگری از قرارداد‌های سنتی مورد توجه قرار گیرد.

the law and legality of smart contracts

abstract a new technology called “smart contracts” has emerged. what makes these legal agreements innovative is that their execution is made automatic through the use of computers. this article examines smart contracts from a legal perspective, both their operation and place in existing contract law. it introduces a distinction between strong and weak smart contracts defined by the costs of their revocation and modification. the article concludes that smart contracts are simply a new form of preemptive self-help that should not be discouraged by the legislatures or courts. while certain unconscionable examples of strong smart contracts may need to be policed, judges and policymakers should foster a climate that treats smart contracts as another form of more traditional agreements.