تقید به نماز و خودمهارگری در دانش اموزان

هدف این پژوهش بررسی رابطه میان تقید به نماز و خودمهارگری دانش‌آموزان بود. جامعه آماری کل در سال تحصیلی 95-94 است. از میان دانش‌آموزان پسر پایه سوم دبیرستان شهرستان نجف‌آباد تعداد 60 دانش‌آموز به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. متغیرهای تحقیق با استفاده از پرسشنامه تقید به نماز صالحی و پرسشنامه خودمهارگری رفیعی هنر اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تقید به نماز با خودمهارگری دانش آموزان پسر سوم دبیرستان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. به نظر می رسد آنچه که سطح خودمهاری افراد را بالا می برد، میزان ایمان افراد به حضور خداوند در همه زمان‌ها و مکان‌هاست و تقید به نماز به دلیل بالا بردن ایمان افراد، موجب پرورش خودمهاری درافراد می شود. پس هر چه افراد به نماز اهمیت بیشتری بدهند و بیشتر به آن مقید باشند سطح ایمان آنها بالاتر می رود و همین امر موجب بالارفتن سطح خودمهاری آنها می‌شود.