تاثیر تکنولوژی بر فضای دانشگاهی

انقلاب دیجیتال در سه دهه اخیر و پیشرفت های تکنولوژیکی در حوزه شیوه ها و روشهای ارتباط افراد با یکدیگر و شبکه های اجتماعی یا همان پردازش بر پایه ابر، تغییراتی اساسی در زندگی ما پدید آورده است. حوزه آموزش نیز مسلما با توجه به ماهیت بین فردی آن، از این دگرگونی مستثنی نبوده است. فضاهای آموزش عالی، بعنوان بعد فیزیکی حوزه آموزش، هر روز با چهره ای جدید، امکاناتی نوظهور ساخته می شوند تا بتوانند در تالش برای تطبیق با تغییرات پر سرعت حوزه های مختلف موفق عمل کنند. فضاهای آموزش عالی در ایران ،معموال به عنوان بخشی از پروژههای طرح جامع برای ساختمان جدید یا نوسازی ساختمان های موجود در محوطه دانشگاهها طراحی می شوند. طراحی ساختمان تابع مراحل استانداردی است که طی ده های گذشته تغییر قابل توجهی نکرده است، وبه طبع دانشگاههایی که در این سالها ساخته شده اند رویکردهای جدید آموزش و استفاده ازتکنولوژی در آنها به چشم نمی خورد. این پژوهش سعی در شناسایی و تبیین تاثیر انقالب تکنولوژی دهه اخیر بر فضاهای آموزش عالی در دنیای امروز را دارد و به پایه های نظری و شیوه های عملی تاثیر تکنولوژی های نوین بر فضاهای آموزشی می پردازد. این مطالعه با نگاه به این تغییرات در فضای آموزشی، قصد بررسی علل و چگونگی شکل گیری شیوه های نوین و بدست آوردن راهکارهای طراحی متناسب با نیازهای کنونی و در حال تغییر فضای آموزش را دارد. دو محور اصلی تعامل و انعطاف پذیری در راستای راهکارهای ارائه شده در حوزه طراحی فضای آموزشی نوین بر مبنای رویکرد ساختارگرایی ارائه شده اند. راهکارها در حوزه انعطاف پذیری، خود در دوبخش، برگشت پذیری و سیال بودن بررسی شده ودر نهایت منجر به ارایه راهکارهایی در حوزه برنامه ریزی و حذف برخی از فضاها و تغییرات کمی و کیفی آنها شده است