نگاهی اجمالی به فضا های باز دانشگاهی و مولفه های موثر بر کیفیت آن

دانشگاه ها اماکن تدریس و یادگیری هستند که احساسی اجتماعی را در کل و اجزاء خود ایجاد میکنند. نقش دانشکده ها و فضاهای باز در این است، تا واحدهای کوچک و قانونمندی را برای محققان ایجاد نمایند که از فضاهای اجتماعی به صورت مشترک استفاده نمایند. این فضاها نه تنها عرصه گفتمانی بین تصویر علمیو شکل ساخته شده در سطحی گسترده، بلکه متعهد به ایجاد گفتمانی بین دانشجویان در فضاهای مختلف با یکدیگر است. عالوه بر آموزش رسمی، یکی از قابلیتهای دانشگاهها ایجاد تعامالت اجتماعی در این فضاهای باز است که امروزه تحقیقات متخصصین را در این زمینه به همراه دارد. دردانشگاههای ایران مطالعات و تحقیقات کاربردی با هدف ارتقاء کیفیت فضاهای باز دانشگاهها درخدمت یادگیری دانشجویان، به جز چند مورد جزئی، انجام نشده است. در صورتی که این فضاها هم میتوانند در پیشبرد اهداف دانشگاهها، علم و آموزش، نقش موثرتری داشته باشد. در این راستا، با توجه به خال علمی وحرفهای موجود، میتوان از دانش معماری و حرفه منظر کمک قابل توجهی گرفت. در رابطه با نارساییها و ظرفیتهای فوق، در این تحقیق با مطالعه مقاالت مرتبط با این موضوع، پارامترهای مختلف تاثیرگذار بر نقش توسعه پذیر بودن فضاهای باز بر میزان اجتماع پذیری برای تقویت نقش این فضاها در تعامالت اجتماعی شناسایی و مورد بررسی و تحلیل قرار خواهد گرفت. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که ابعاد فیزیکی فضا شامل: انعطاف پذیری، تنوع فضایی، عناصر محیطی، دسترسی پذیری، ابعاد انسانی و عملکردی شامل: شکل گیری رفتار انسانی، آسایش روانی و اجتماع پذیری، ابعاد معنا و سرزندگی شامل: سرزندگی محیطی تاثیرگذار میباشد.