تحلیلی بر عوامل موثردر فراز و فرود سیطره غزنویان بر حاکم نشین مکران

سراسر ناحیه ساحلی بلوچستان بزرگ در ادوار گذشته با نام مکران شناخته می شده است. جایگاه برجسته این منطقه موجب شده که در گستره تاریخ همواره در کانون توجه سیاستمداران قرار بگیرد. غزنویان از جمله خاندان های حکومت گری بودند که توجه ویژه ای به مکران داشتند. آنان بعد از استوار ساختن پایه های قدرت خویش در شهر غزنه و سرزمین های پیرامونی آن موفق شدند حاکمیت خود را در مناطق دیگری همچون حاکم نشین مکران برقرار کنند. در نوشتار پیش رو تلاش خواهد شد عوامل موثر در سیطره و زوال حاکمیت غزنویان بر سرزمین مکران مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش به روش تاریخی انجام گرفته است. در این روش ابتدا داده های مورد نیاز از طریق منابع کتابخانه ای گردآوری شده سپس با بهره گیری از شیوه توصیفی – تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در ساختار پژوهش به کار برده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد غزنویان پس از چیرگی بر سرزمین مکران توانستند با بهره گیری از منازعات درون خاندانی حاکمان این منطقه سیطره خود را بر مکران تداوم ببخشند. با این حال ظهور ترکمانان سلجوقی در سپهر سیاسی ایران موجب شد که حاکمیت غزنویان بر بخش اعظم مکران از میان رفته و تنها به قسمت های کوچکی از این منطقه که به سمت قلمرو هندی آن ها گرایش داشت، محدود شود.