مرگ در آینه مَثَل بلوچی

ضرب المثل ها از قالب های تراش خورده و رسای زبانند که دیگرسوی زندگی نوع بشر یعنی پایان هستی و مرگ در آن بازتاب ویژه ای دارد. پژوهش حاضر بر آن است تا با رویکردی فرهنگی و اندیشگی به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای اندیشۀ مرگ و نگرش قوم بلوچ به آن را از راه ضرب المثل ها بررسی کند. در ضمن عبارات ضرب المثل ها به زبان و رسم الخط بلوچی ثبت و به خط بین المللی فنوتیک آوا نویسی شده اند تا برای غیر بلوچ ها خواندنی و قابل فهم باشند.یافته های پژوهش روشن ساخت که نگرش قوم بلوچ نسبت به مرگ، آمیزه ای از ایدئولوژی، تجربه، فرهنگ و احساس است که نمود آن را می توان در یکسانی تعابیر مثل های بلوچی با تعابیر قرآن، تقدیرپنداری و خدایی یافتن مرگ، همگانی بودن نیستی، بی اعتباری دنیا و ناتوانی آدمی در برابر مرگ و پرهیز از غفلت در برابر آن، دشواری مرگ عزیزان و در معرض نیستی بودن دائمیِ آدمی در ضرب المثل ها قابل مشاهده و تحلیل است.