بررسی ارتباط بین صفات بیومتری و وزن زنده اکوتیپ های مختلف شتر (تک کوهانه) در جنوب استان کرمان

در این تحقیق صفات ارتفاع جدوگاه، محیط سینه و محیط شکم مربوط به 174 نفر شتر به منظور تخمین وزن زنده شترهای منطقه جنوب کرمان اندازه گیری شدند. اکوتیپ ها شامل جمعیت های شتر رودباری، بومی و پاکستانی بودند. وزن زنده بدن با استفاده از سه صفت ارتفاع جدوگاه، محیط سینه و محیط شکم برآورد شد. داده های مورد نظر با استفاده از رویه glm نرم افزارsas 9.1 تجزیه و تحلیل شدند. میانگین کلی محیط سینه، محیط شکم و ارتفاع جدوگاه در سه اکوتیپ به ترتیب 95/1 ± 69/181، 31/2 ± 47/224 و 48/1 ± 43/175 سانتی متر بود. همچنین میانگین وزن بدن در اکوتیپ های مذکور به ترتیب 24/4 ± 69/355، 85/8 ± 19/336، 13/6 ± 73/360 برآورد شد. اختلاف میانگین ارتفاع شانه، محیط سینه و محیط شکم در جمعیت شترهای پاکستانی نسبت به سایر شترهای مورد مطالعه معنی دار بود. اما شترهای بومی و رودباری از لحاظ میانگین صفات ذکر شده با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. اختلاف شترهای پاکستانی با شترهای رودباری و بومی از نظر برآورد وزن بدن معنی دار بود اما بین شترهای پاکستانی و بومی اختلاف معنی داری وجود نداشت. بین صفات بیومتری محیط سینه، محیط شکم و ارتفاع جدوگاه همبستگی مثبت وجود داشت. وزن زنده بدن نیز همبستگی قوی و مثبتی با صفات بیومتری داشت و حداکثر ضریب همبستگی مربوط محیط سینه با همبستگی بود (96/0=r). نتایج این مطالعه نشان داد که صفات بیومتری می توانند برای برآورد وزن زنده بدن شترها مورد استفاده قرار گیرند.