شیر شتر: درمانی برای اوتیسم

اوتیسم یک اختلال رشد عصبی شدید است که با بروز بیماری های خود ایمنی، دستگاه گوارش، عقب ماندگی ذهنی و اختلال رفتاری همراه است. هنگامی که سطح اکسیژن واکنش پذیر بیش از ظرفیت آنتی اکسیدانی یک سلول شود، استرس اکسیداتیو ایجاد می شود و به عنوان عاملی در آسیب های مغزی، سکته ها و بیماریهای تخریب سلول های عصبی عمل می کند و ممکن است منجر به کاهش تعداد سلول های مغزی و به دنبال آن آپوپتوز و اوتیسم شود. بنابراین استرس اکسیداتیو نقش مهمی در اوتیسم دارد. کنترل تولید اکسیژن واکنش پذیر برای عملکرد فیزیولوژیک سلول ها، خنثی شدن توسط آنزیم های آنتی اکسیدانی از جمله سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز ضروری است. شیر شتر در اوتیسم اثر درمانی دارد. کودکان اوتیسمی که شیر شتر می نوشند پیشرفت های شگفت انگیزی در رفتار و رژیم های غذایی داشته اند. یافته ها نشان می دهد که شیر شتر می تواند نقش مهمی در کاهش استرس اکسیداتیو توسط تغییر آنزیم های آنتی اکسیدانی از جمله گلوتاتیون، سوپراکسید دیسموتاز و میلوپراکسیداز بازی کند و با تغییر سطح مولکول های آنتی اکسیدانی غیرآنزیمی منجر به بهبود رفتار اوتیستیک شود.