استفاده از شبکه‌ی عصبی مصنوعی در توصیف رشد شتر تک کوهانه ایرانی (camelus dromedarius)

گونه‌های حیوانی بومی به عنوان بخشی از سرمایه ملی در نظر گرفته شده و حفاظت از آنها دارای اهمیت بسیار زیادی است. شتر سازگاری بسیار زیادی برای زندگی در شرایط نامساعد آب و هوایی کویری دارد. شتر تک کوهانه بهترین منبع گوشت و شیر در این گونه نواحی است، به طوری که عملکرد تولیدی سایر حیوانات اهلی در این شرایط سخت تحت تاثیر قرار می‌گیرد. هدف از این مطالعه مقایسه دو نوع شبکه‌ی عصبی مصنوعی پرسپترون چند لایه و شعاع مبنا و مدل رشد غیرخطی برودی در برازش منحنی رشد در شتر تک کوهانه ایرانی (camelus dromedarius) بود. برای مقایسه مدل‌ها از معیار ضریب همبستگی بین مقادیر مشاهده شده و پیش‌بینی شده وزن بدن استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دو نوع شبکه‌ی عصبی مورد استفاده کارایی نسبتاً مشابهی در برازش رشد داشتند. با توجه به اینکه نتایج بخش آزمون شبکه دارای اهمیت بیشتری می‌باشد، می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که کارایی مدل رشد غیرخطی برودی اندکی بهتر از دو شبکه‌ی عصبی مورد استفاده در پژوهش حاضر است. هر دو شبکه ی عصبی مصنوعی به خوبی مدل رشد غیرخطی برودی توانستند رشد را در شتر تک کوهانه ایرانی برازش کنند و می توانند به عنوان جایگزینی برای مدل‌های رشد غیرخطی باشند. به هر حال، مدل‌های ریاضی برای توصیف رشد کاربرد بیش تری نسبت به شبکه های عصبی مصنوعی خواهند داشت زیرا مدل‌های رشد غیرخطی می‌توانند پدیده رشد را در قالب چندین پارامتر دارای تفسیر زیستی خلاصه کنند.