سهم شتر در تولید متان: جمعیت پروتوزوآیی شتر در مقایسه با سایر نشخوارکنندگان

هدف از این مطالعه آشکار ساختن تاثیر انواع میکروفلور شکمبه ای، به ویژه پروتوزوآها، بر قابلیت هضم فیبر و تولید متان است. این مطالعه بر روی پروتوزوآهای شتر و انتشار گازهای گلخانه ای انجام شد تا این واقعیت را نشان دهد که شترها با هضم بهتر علوفه، متان کمتری تولید می کنند. در راستای تحقق هدف مطالعه از پایگاه های اطلاعاتی و مجلات متعددی استفاده گردید. نتایج مطالعات حاکی از این بود که بهبود کارآیی شکمبه می تواند به کاهش انتشار آلاینده ها کمک کند. گونه های پروتوزوآ در شترها متفاوت هستند که باعث تخریب بهتر دیواره سلولی خوراک در شکمبه و کاهش تولید متان در مقایسه با سایر نشخوارکنندگان می گردند. بنابراین، به نظر می رسد وجود چنین پروتوزوآهایی در شکمبه ممکن است قابلیت هضم علوفه را تا 30 % افزایش دهد. خصوصیات مولکولی میکروفلور شتر و مقایسه آن با سایر نشخوارکنندگان همراه با اثربخشی آ ن ها، اطلاعاتی در مورد تنوع آن ها ارائه می دهد. درک عمیق رابطه بین گونه های مختلف متانوژنیک موجود در شکمبه شتر بسیار مهم است زیرا دلیل انتشار پایین متان در مقایسه با سایر نشخوارکنندگان می باشد.