حفاظت از ذخایر ژنتیکی شتردوکوهانه، مقایسه نشانگرهای rapd & ssr

در حال حاضر جمعیت شتر دوکوهانه (camelus bactrianus) در ایران حدود 150 -100 نفر بوده و یک گونه در معرض انقراض است. در این مطالعه تعیین هویت و ساختار ژنتیکی جمعیت شتر دوکوهانه، با استفاده از 22 نشانگر ژنتیکی مشتمل بر تعداد 14 نشانگر rapd و تعداد 8 نشانگر ssr مورد بررسی قرار گرفت. پس از آنالیز اولیه و بررسی تکرارپذیری و تنوع آللی، تعداد 4 نشانگر rapd برای ادامه مطالعه انتخاب شدند. 4 نشانگر rapd و 8 نشانگر ssr به ترتیب تعداد 21 قطعه باند و 45 آلل را نشان دادند. طول قطعات حاصل از نشانگرهای rapd از 150 تا 2000 بیسپر متغیر بود و نشانگر ibrd با 27/0 کمترین و نشانگر gc10 با 46/0 بیشترین تنوع ژنتیکی را نشان دادند. تعداد آللها در نشانگرهای ssr بین 3 تا 11 آلل متغیر بود. بیشترین هتروزایگوسیتی در جایگاه ywll08 به مقدار 978/0 و کمترین هتروزایگوسیتی در جایگاه ibrc02 به مقدار 359/0 مشاهده شد. پروفایل حاصل از نشانگرهای rapd برای مطالعات تنوع ژنتیکی مناسب بود. همه نشانگرها باندهای منحصربفرد و متنوعی را نشان دادند. با توجه به نتایج، کلیه جایگاه‌های مورداستفاده از چندشکلی بالایی در جمعیت شتر دوکوهانه برخوردار بودند و می‌توان از چندشکلی بالای آنها در مطالعات بعدی، به‌ویژه برای دستیابی به یک آزمون pcr چندگانه (multiplex pcr) استفاده نمود. وجود تنوع و دامنه آللی جدید نشاندهنده ارزشمند بودن این نشانگرها برای انجام مطالعات تنوع ژنتیکی، شجره یابی و تعیین هویت در شتر دوکوهانه است.