نقد معنویت‌های سکولار بر اساس فلسفه سعادت

معنویتهای سکولار مدعی ارائه راهکارهای مشخصی نه تنها برای آرامش و موفقیت در زندگی روزمره، بلکه برای بهروزی و سعادت انسانها هستند. بنابر این، یک نقد عمیق، به جای پرداختن به راهکارهایی که این معنویتها ارائه می کنند، به سراغ مفهومی می رود که آنها از «سعادت» در نظر گرفته اند. این نقد می تواند بر بیانات عمیق فیلسوفان مسلمان درباره سعادت و تحلیلهایی که از ماهیت آن به دست داده اند تکیه کند. هرچند معنویتهای سکولار، به دلیل منطبق کردن خود با فضای فرهنگی پست مدرنیته، تفسیرهایی از سعادت ارائه کرده اند که جذاب به نظر می رسد (مانند سهل الوصول و سریع الحصول بودن)، اما به نظر می رسد به جهت سطحی بودن، نتوانند رضایت عمیقی در مخاطب به وجود آورند. سعادت از منظر فیلسوفان مسلمان مبتنی بر استدلالها و تحلیلهای عمیقشان، در کمال قوه عقل نظری (درک مراتب هستی) و عقل عملی (کسب فضایل اخلاقی) است. می توان مصادیقی را که معنویتهای معاصر برای سعادت انسان برمیشمارند با این معیار یعنی کمال قوه عقلی سنجید. در اثر حاضر، یک نمونه از این دست مورد بررسی قرار گرفته است: «خودشکوفایی» که عمده معنویت های نوین به عنوان غایی ترین خیر انسان مطرح کرده اند.