بررسی پیامدهای مکانی فضایی تبدیل مراکزروستایی به شهر بر سازمان فضایی(مورد: حویق تالش )

در دهه های اخیر شاهد ظهور روش های جدید برنامه ریزی به منظور تعادل ناحیه ای بودیم که توسعه روستایی را در سایه ی تعادل ناحیه ای دنبال می کنند که شکاف گسترده میان سکونتگاه های شهری و روستایی را عامل اصلی توسعه نیافتگی روستاها می انگارند. ازاینرو تسری عملکردهای اجتماعی- اقتصادی و فضایی شهرها در روستاها را چاره ساز می دانند. بدین منظور, پرکردن خلاء مراکز شهری در نواحی روستایی, با تبدیل مراکز روستایی پویا به شهرهای کوچک محلی بهترین رهیافت فضایی به شمار میرود. تبدیل روستای حویق به شهر در حدفاصل شهرهای تالش و آستارا, به نظر می رسد که در این چارچوب انجام پذیرفت.این تحقیق بر آن است تا با اتکا به داده های آماری موجود و مطالعه تحولات کالبدی – فضایی در این نوشهر دریابد که این فرایند چه تاثیراتی بر سازمان فضایی ناحیه گذاشته است. شده است. برای تحلیل داده ها از مدل آنتروپی و ضریب کشش پذیری استفاده شده است. نتیجه بررسی ها نشان داد که؛ تبدیل حویق به شهر موجب کاهش مهاجرت روستاییان به شهرهای بزرگتر با تثبیت جمعیت در تعادل ناحیه ای موثر بوده است. ضریب کشش پذیری و آنتروپی، نیز با میل سمت یک, موید این روند است. در نتیجه با توسعه بیشتر این شهر از لحاظ خدمات، توسعه متعادل ناحیه ای کاملتری و توزیع مناسبتر جمعیتی اتفاق خواهد افتاد.