تعیین الزامات رضایت مندی گردشگران با استفاده از مدل کانو (مطالعه موردی: پارک جنگلی خرما)

انتظارات و خواسته های گردشگران روستایی در مقایسه با گردشگران شهری بسیار متفاوت می باشد. شناسایی این خواسته ها و انتظارات گردشگران روستایی می تواند راهگشای برنامه ریزی و توسعه گردشگری روستایی باشد. با توجه به این که هدف گردشگران از سفر به نواحی مختلف، استفاده از اوقات فراغت و دستیابی به آرامش روحی و روانی است، کمبود و یا وجود مشکل در سطح و نحوه خدمات دهی به آنها باعث کم شدن میزان گردشگران شده است و مانع پایداری گردشگری خواهد شد. امروزه یکی از روشهای سنجش کارایی خدمات و تسهیلات موجود در یک ناحیه، ارزیابی نظر بهره برداران و استفاده کنندگان از این خدمات است. هدف تحقیق حاضر، شناسایی و طبقه بندی رضایت مندی های گردشگران می باشد. برای تعیین رضایتمندی های گردشگران مدل کانو به کار برده شده که در آن شاخص هایی مانند قابیلت دسترسی مقصد، ترافیک و شلوغی، علائم راهنمایی(علائم، راهنماها، نقشه)، پاکیزگی مقصد، تفریحات شبانه، فیزیوگرافی(چشم اندازهای طبیعی)، تاسیسات اقامتی، مهمان نوازی جامعه میزبان، امنیت و ایمنی مورد سنجش قرار داده شدند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری 50 نفر از گردشگرانی بوده اند که پرسشنامه به صورت تصادفی بین افراد نمونه در فصل پاییز 1398 بین آنها توزیع شده است. نتایج نشان می دهند که مهم ترین الزام اساسی، سهولت دسترسی با ضریب رضایتمندی 84/0، مهم ترین الزام عملکردی، ترافیک و شلوغی با ضریب رضایتمندی 58/0 و مهم ترین الزام انگیزشی، تفریحات شبانه با ضریب رضایتمندی 72/0 است.