نقش اقامتگاه های بوم گردی بر کیفیت زندگی سکونتگاه های روستایی(مطالعه موردی: شهرستان رشت)

امروزه بوم گردی به عنوان یکی از شاخه های گردشگری بسیار مورد توجه واقع شده است زیرا این محرک در محیط روستا می تواند زمینه ساز جذب سرمایه و افزایش اشتغال و ارتقای کیفیت زندگی روستاییان باشد. با توجه به نقش غیرقابل انکار بوم گردی در استان گیلان، این پژوهش با هدف تعیین نقش اقامتگاه های بوم گردی شهرستان رشت بر ابعاد کالبدی، محیطی، اجتماعی و اقتصادی کیفیت زندگی به کنکاش در موضوع مورد مطالعه پرداخته است. از این رو پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و ماهیت انجام آن توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری کلیه اقامتگاه های بوم گردی با بیش از یکسال سابقه فعالیت در شهرستان رشت (12 اقامتگاه) می باشد. جمع آوری اطلاعات به کمک ابزار پرسشنامه و اطلاعات مدیران روستایی و جامعه محلی بوه و تجزیه و تحلیل اطلاعات به کمک تحلیل رگرسیون انجام شده است. نتایج نشان می دهد بنا برنظر پاسخگویان در بعد اجتماعی بیشترین تاثیر وجود اقامتگاه های بوم گردی بر امید به آینده، در بعد اقتصادی بر افزایش قیمت مساکن روستایی، در بعد کالبدی بر گسترش امکانات در روستا، در بعد محیطی بر نظافت و پاکیزگی روستا بوده است. همچنین تاثیر اقامتگاه های بوم گردی بر بعد کالبدی و اقتصادی روستاها بیشتر از سایر ابعاد کیفیت زندگی بوده است.