تدوین شاخص‌های پایداری محیط زیست و رتبه بندی استان‌های ایران

بررسی وضعیت پایداری محیط زیست از جمله مسائل است که برای رسیدن به توسعه پایدار بسیار حائز اهمیت می باشد. به این منظور در مطالعه حاضر پایداری محیط زیست استان های ایران با استفاده از روش تاپسیس در سال 1395 مورد ارزیابی قرار گرفته است.بر اساس نظر سنجی صورت گرفته از کارشناسان حوزه محیط زیست و اساتید دانشگاه شاخص های حفاظت از مراتع، برداشت آب های زیر زمینی نسبت به سایر شاخص های در نظر گرفته شده در این تحقیق دارای وزن بالاتر بوده و در نتیجه می توان گفت اهمیت بالاتری در پایداری محیط زیست استان ها در نظر گرفته شده دارند. بر اساس نتایج حاصل از روش ahp-topsis بالاترین شاخص ترکیبی پایداری محیط زیست استان های کشور به ترتیب؛ کرمانشاه، خوزستان و خراسان جنوبی می باشد و پاینترین میزان این شاخص در بین استان های کشور به ترتیب استان های آذربیجان شرقی، یزد و اصفهان می باشد. بنا بر این با توجه به اهمیت شاخص های زیست محیطی در بخش کشاورزی، میزان برداشت آب های زیرزمینی و حفاظت از مراتع در ارتقا پایداری محیط زییست، سیاست گذاران زیست محیطی میبایست به ارتقا این شاخص ها در استان هایئکه ناپایداری محیط زیست دارند؛ بپردازند.