تحلیل ساختار نبردهای آخرالزّمانی ایران باستان براساس الگوی لوی استروس

مطابق اخبار و گزارش‌های گوناگون کهن از ایران باستان، تقابل و مبارزه‌ی طولانی نیروهای خیر و شر در پایان جهان، تمام می‌شود. این نبرد آخرالزمانی در بخشی از اساطیر از جمله تقابل نهایی ایران و توران که بازسازی نبرد آخرالزمانی در باورهای زردشتی است، نمود می‌یابد. پژوهش حاضر با روش تحلیلی توصیفی و بر مبنای نظریه‌ی ساختارگرایانه‌ی لوی‌استروس، به بررسی دو نبرد آخرالزمانی در شاهنامه و روایات اساطیری ایران پرداخته است تا ساختار و الگوی این دو نبرد را آشکار سازد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که علاوه بر تقابل خیر و شر، تقابل دوگانه‌ی تضعیف پیوندهای خانوادگی/ اهمیت دادن به پیوندهای خانوادگی از تقابل‌های اصلی در این نبردهاست. با تعیین جایگشت‌های دو اسطوره و تنظیم آن‌ها درمی‌یابیم که الگوی هردو بر الگوی ریاضی پیشنهادی لوی‌استروس در تحلیل اساطیر انطباق دارد.