نقش رشته طراحی لباس در پیشبرد اهداف توسعه پایدار

بحران منابع طبیعی و آسیب های زیست محیطی ناشی از تولید نامحدود پوشاک و تحمیل مقادیر زیاد مواد بازگشت ناپذیر به طبیعت، ضرورت بازنگری در تمامی مراحل چرخه پوشاک (طراحی، تولید، مصرف و پس از مصرف) را ایجاب می کند. برای تحقق اهداف توسعه پایدار، دستیابی به مُد پایدار در صنعت پوشاک، امر مهمی محسوب می شود. اما رویکردهای غالب در طراحی پوشاک برای توسعه پایدار، مبتنی بر دیدگاه زیست محیطی بوده و از این رو در بیشتر موارد با بکارگرفتن پروسه های دوستدار محیط زیست از طریق قانون مند کردن جریان پساب، بهبود و ماکزیمم کردن کارایی پروسه تولید مورد تاکید قرار گرفته و حال اینکه تمرکز بر روی پروسه های تولید برای حل مشکلات محیط زیستی، یک راه حل، از روش های کوتاه مدت است و برای حل مشکلات محیط زیستی پوشاک با اثرات مخرب کمتر، از مرحله طراحی باید شروع کرد. از این رو پژوهش حاضر سعی در معرفی رویکردهای طراحی پایدار در صنعت مد با روش توصیفی- تحلیلی دارد. با آگاهی بخشی به طراحان لباس از بدو ورود به این رشته، می توان توجه طراحان را به مواردی فراتر از سیلوئت لباس، سبک و بیان شخصی جلب نمود و آنها را در قالب مُد سبز به طراحانی مسئول تبدیل کرد.