اثربخشی آموزش با رویکرد مثبت‌نگر بر تنظیم هیجانی و تحریف‌های شناختی پدران دارای کودک پسرکم‌توان ذهنی

هدف پژوهش حاضر آموزش با رویکرد مثبت‌نگر بر تنظیم هیجانی و تحریف‌های شناختی پدران دارای کودک کم‌توان ذهنی پسر استان گلستان بود. روش پژوهش،طرح نیمه آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون باگروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش همه پدران دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی آموزش پذیر باسن تقویمی 17 تا 23 سال مشغول به تحصیل در مدرسه استثنایی تلاش استان گلستان واقع در شهرستان گرگان در سال تحصیلی 98-97 بودند. از بین پدران دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش پذیر، با نظر استاد راهنما 20 نفر با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش به روش دردسترس انتخاب،سپس به‌تصادف در دو گروه آزمایش (10 نفر) وکنترل (10 نفر) گمارده شدند.شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های تنظیم هیجانی وپرسشنامه تحریف‌های شناختی جهت جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد و ازتحلیل کوواریانس برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادکه سطح معناداری مربوط به آموزش با رویکرد مثبت‌نگر در پدران دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی تاثیرگذار است؛ و در فرضیات دیگر نیز می‌توان پذیرفت که آموزش با رویکرد مثبت‌نگر بر تنظیم هیجانی و تحریف‌های شناختی پدران دانش‌آموزان پسرکم‌توان ذهنی تاثیرگذار است.