نقش اضطراب امتحان، فرسودگی و انگیزه پیشرفت تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر ساری

هدف اصلی این پژوهش «نقش اضطراب امتحان، فرسودگی و انگیزه پیشرفت تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر ساری» بود. روش پژوهش در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی انتخاب شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ساری در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 5682 نفر که از این تعداد 361 نفر به عنوان نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان به صورت تصادفی طبقه ای برحسب جنسیت انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی شرر (1982)، اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران (1375)، فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) و انگیزش پیشرفت تحصیلی هارتر (1981) بود. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف–اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره از طریق نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که رابطه معنی دار و منفی بین اضطراب امتحان و خودکارآمدی، رابطه معنی دار و منفی بین فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی و رابطه معنی دار و مثبتی بین انگیزه پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی وجود دارد. هم چنین متغیرهای پیش بین می توانند 33 درصد از واریانس خودکارآمدی در دانش آموزان را پیش بینی نمایند.