تحلیلی بر نظریه های یادگیری ریاضی apos و solo

یاددهی و یادگیری ریاضی از دیرباز دارای مشکلاتی بوده است و هنوز نیز برخی از مشکلات آن باقی مانده است. این که ما چگونه یک مفهوم ریاضی را یاد می گیریم و چگونه باید تدریس کنیم تا دانش آموزان یا دانشجویان یک مطلب ریاضی را به درستی درک کنند؛ سوالاتی همیشگی است که دوست داریم پاسخی برای آن پیدا کنیم. برای درک عمیق از یادگیری ریاضیات، لازم است که شرایطی که دانش آموز آن مفهوم را یاد می گیرد بفهمیم تا یادگیری معنادار صورت بگیرد. نظریه های زیادی برای توصیف ساخت مفهوم در ریاضی وجود دارد. در این پژوهش، دو نظریة ساخت و سازگرایی apos و solo که هر دو ریشه در نظریة رشد شناختی پیاژه دارند، می توانند ابزارهای مفیدی باشند تا با درک درست و به کارگیری آن ها بتوانیم در کلاس های درس، برای یاددهی و یادگیری بهتر ریاضیات استفاده کنیم. در این پژوهش سعی شده است با یک رویکرد کیفی و با استفاده از مطالعة ادبیات و پیشینه، ابتدا این دو نظریه به خوبی تبیین شده و تفاوت ها، تشابهات و کاربردهای آموزشی آن ها با ذکر مثال مشخص شود.