آسیب‌‌شناسی شبکه اجتماعی آموزش دانش‌آموزان (شاد)

هدف از پژوهش حاضر، آسیب‌‌شناسی شبکه اجتماعی آموزش دانش‌آموزان (شاد) بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی است و از لحاظ روش نیز به صورت کیفی و با استفاده از راهبرد پدیدارشناسی انجام گرفت. واحد مطالعه، معلمان، دانش‌آموزان، و والدین دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر اهواز بود. برای انتخاب مشارکت‌کنندگان از راهبرد نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. در دل راهبرد نمونه‌گیری هدفمند نیز با توجه به ماهیت متفاوت افراد مورد مطالعه، از روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای برای انتخاب افراد مطلعان کلیدی استفاده شد. با استناد به قاعده اشباع نظری، نمونه‌ای به حجم 7 نفر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات، از مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته فردی استفاده شد و تحلیل مصاحبه‌ها نیز بر مبنای روش تحلیل مضمون و به صورت توصیفی انجام گرفت. اطلاعات حاصل از تحلیل مضمون مصاحبه‌ها در قالب مضامین اصلی و فرعی دسته‌بندی شدند. در نهایت، جهت اطمینان از معتبر بودن تحلیل‌ها از روش بازبینی توسط مشارکت کنندگان استفاده شد. بر اساس یافته‌های پژوهش، مهم‌ترین موانع اثربخشی شبکه اجتماعی آموزش دانش‌آموزان (شاد) عبارت از نگرش‌های منفی نسبت به سامانه شاد؛ موانع پداگوژیکی؛ پایین بودن سواد فناوارانه و اطلاعاتی؛ موانع زیرساختی و سخت‌افزاری؛ دشواری‌های مالی، مادی، و زمانی؛ و پیامدهای عاطفی منفی برای دانش‌آموزان بودند.