واکاوی چرایی همتایی حمزه بن عبد المطلب(س) و جعفر بن ابی طالب(س) در کلام اهل بیت(ع)

همتایی حمزه بن عبد المطلب(د. 3ق)، و جعفر بن ابی طالب(د. 8ق)، در روایات اهل بیت(ع)، بیانگر مقام و منزلت ایشان و نیز نقش و جایگاهی است که در صدر اسلام داشته اند. از سوی دیگر، یادکرد حضرت علی(ع) از حمزه(س) و جعفر(س) در مسئله خلافت که اگر بودند خلافت مسیر دیگری را طی می کرد، بیانگر امکان تاثیرگذاری ایشان بر جامعه است. از این رو، چرایی همتایی حمزه(س) و جعفر(س) در کلام اهل بیت(ع) پرسشی است که نوشتار حاضر به آن خواهد پرداخت. به همین منظور، داده های مرتبط با مسئله پژوهش گردآوری و به روش تحلیل محتوایی تبیین گردید. برآیند این پژوهش آن است که حمزه(س) و جعفر(س) به دلیل مولفه هایی همچون ایمان صادقانه، ولایت پذیری، عنصر قدرت و منطق، بهره مندی از شجاعت و دلاوری، دارا بودن جایگاه و موقعیت اجتماعی، قابلیت تاثیرگذاری در مسائل جامعه را داشتند. همچنانکه وجود این دو می توانست در مسئله خلافت تاثیرگذار باشد، فقدان ایشان نیز از جمله عوامل بازماندن حضرت علی(ع) از خلافت دانسته شده است.