شبهه‌زدایی عزاداری امام حسین(ع) با تکیه بر سوگواری پیامبر(ص) بر حضرت حمزه(ع) از منظر دانشمندان اهل‌سنت

زمینه و هدف: «گریه» و «عزاداری» در کنار «خنده» از خصایص انسان و آفرینش بوده و از عوامل تعدیل عواطف و احساسات بشری به شمار می‌آید که در نهانش به ودیعه نهاده شده است، اما آنچه حائز اهمیت است بررسی دینی و نگرش از دریچه کلامی به این مسئله است. سوگواری و ریختن قطرۀ اشک بر فردی که از دنیا رحلت کرده به طور عام، در جایی مورد مناقشه و شبهه قرار می‌گیرد که تبدیل به یک سنت شده و پس از گذشت قرن‌ها همچنان سالیانه با تصریح به سنت حسنه بودن آن به طور خاص بر شهادت اباعبدالله الحسین(علیه‌السَّلام) و یارانش گریسته شود. روش تحقیق: این گفتار در پی آن است تا با بررسی سوگواری و عزاداری پیامبر اسلام بر حضرت حمزه سید الشهدا، شبهه عزاداری وهابیت را با روش تحلیلی – توصیفی به بوته نقد کشد. یافته‌ها و نتایج: با بررسی و مقایسه دیدگاه‌های اندیشمندان برجسته اهل‌سنت با یکدیگر در این خصوص به‌خوبی نمایان می‌گردد وجود سیرۀ عملی پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) بر عزاداری بر حضرت حمزه(علیه‌السَّلام) ثابت و غیر قابل تردید است، علاوه‌بر آن درخواستشان برای گریه بر حمزه(علیه‌السَّلام) و ترویج سنت آن، و اعتراف صریح اندیشمندان اهل‌سنت بر وجود سنت گریه در ابتدای مجالس بر حضرت حمزه(علیه‌السَّلام) تا قرن سوم که عصر طلایی صحابه، تابعین و اتباع تابعین را شامل می‌شود رابطه مضبوطی با جواز عزاداری شیعیان در ماه محرم بر امام حسین (علیه‌السَّلام) و شهدای کربلا تا قرن‌ها بعد خواهد داشت.