نشانه های محبت بنده به خدا در آیینه نهج البلاغه و بیانات رهبر انقلاب اسلامی

محبت الهی یک مفهوم قرآنی، اخلاقی و عرفانی است. مرتبه ضعیف آن قبل از مجاهدت به صورت گرایشی در انسان وجود دارد. خداوند متعال فطرت انسان را طوری آفریده است که با جاذبه محبت الهی در مسیر قرب و تخلق به اخلاق الهی حرکت می کند. با توجه به شرایط انسان که که مخلوقی با طبع حریص و کم طاقت است و از سوی دیگردنیا محل تزاحم منافع انسان است؛ ضروری است که به افراد جامعه دربارۀ راه هایی که باعث تعدیل این پدیده از دیدگاه نهج البلاغه وتطبیق بیانات رهبر انقلاب اسلامی با آن، می گردد، آگاهی داد. زیرا هرچه از محبّت وعلاقۀ به دنیا کم شود، محبّت الهی از مرتبۀ ضعیف قبل از مجاهدت به مرتبه عالی بعد از مجاهدت نفسانی، ظهور و رفع حجاب می کند تا جایی که به فنا و بقا منتهی می گردد. این تحقیق در پی آن است نشانه های محبّت الهی را در سه مرحلۀ اولیه، متوسطه و عالی بیان کند تا فرد با آگاهی بیشتر محبت خود و محبّین واقعی را بسنجد تا در ادعای محبت، با خود، دچار خدعه نگردد و با مجاهدت بیشتر، نشانه های محبت الهی در وجودش گسترش یابد تا از طریق آن به اخلاق الهی و سعادت دنیا و آخرت دست یابد. با توجّه به این که تعبیر محبّت الهی دارای مصادیق زیادی است، دراین تحقیق که از نوع توصیفی و به روش کتابخانه ای انجام شده است به نشانه ها و آثار محبت الهی با استفاده از کتاب های اخلاقی و عرفانی و شرح های نهج البلاغه وتطبیق بیانات رهبرانقلاب اسلامی با آن، پرداخته شده است. مهم ترین نشانه های محبّت الهی در مرحله اوّلیه عبارتند از؛ ذکر زبانی، ذکر قلبی، خلوت و مناجات با محبوب و... . از نشانه های مراحل متوسطه آن، پرهیز از غفلت و اشتغال دل به اغیار، محو انانیّت و سیر در مراتب فنا می باشد.کلید واژه ها: محبّت، محبوب، نشانه های محبت