نقش همدلی و مواسات در سبک زندگی اسلامی

همدلی و مواسات به معنای مشارکت و یاری عاطفی_اقتصادی در زندگی با دیگران، پیشینه‌ای به قدمت تاریخ آفرینش بشر دارد که به‌صورت یک ضرورت تکاملی در جامعه مطرح شده و باعث رشد و بالندگی جامعه می‌شود. تدّبر در قرآن و روایات اهل‌البیت (علیهم ‌السلام) نشان می‌دهد که همدلی و مواسات با عناوینی همچون: زکات، احسان، عدل، صدقه، نیکوکاری‌ و... تحت معنای همدلی و مواسات به‌عنوان یکی از اهداف تربیتی، سیاسی، اجتماعی و از ارزشمندترین دست‌آوردهای دین اسلام معرفی شده است. این دو مولفه به‌صورت بالقوّه از دوران کودکی در انسان وجود دارد و تحت تربیت و پرورش والدین در خانواده بالفعل شده و در جامعه به‌صورت تعامل ارزش های ذاتی (مبانی عقل نظری) با خارجی (مبانی عقل عملی) نمود پیدا می‌کند. این نوشتار با استفاده از روش اسنادی و تحلیل محتوا به تبیین مبانی همدلی و مساوات در آیات و روایات و به دنبال بررسی پیامدهای نهادینه سازی آن در جامعه از جمله رشد و پیشرفت در ساحت‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است و به این نتیجه رهنمون است که چنگ زدن به ریسمان الهی و اصل برادری میان مسلمانان دو مبنای مهم ایجاد همدلی و مساوات در جامعه اسلامی بوده و توجه به این دو اصل می تواند باعث رشد و تعالی سطح همدلی و مواسات در جامعه شده و زمینه را برای رسیدن به حکومت آرمانی تحت لقای ولایت صاحب‌العصر و الزمان (عجل‌ الله تعالی فرجه ‌الشریف) و نهادینه سازی سبک زندگی اسلامی که مقام معظم رهبری در بیانیه گام دوم برآن تاکید کرده را فراهم سازد.