بازشناسی مفاهیم عرفانی اندیشه‌های مولانا به‌واسطه طراحی تالار موسیقی1

ازجمله بحران‌هایی که جوامع امروزی با آن مواجه‏است، غفلت از باورها و معانی متعالی است که ‏این نسیان سبب سطحی‌نگری و تنزل ارزش‌های انسانی در جامعه شده ‏است. این امر موید لزوم احیای معانی و مفاهیم معناگرا در بطن جامعه است تا از این رهگذر بتوان موجبات ارتقای فرهنگ و باز به‌کارگیری این مفاهیم ارزشمند را فراهم کرد. ازآنجایی‌که ‏معماری عرفانی و معناگرا سبب القای ارزش‌ها و مفاهیم والا در مخاطبین اثر می‌شود و با توجه به‏ اینکه ‏امروزه‏موسیقی و فضاهای مرتبط با آن به عناصری ناگسستنی از زندگی افراد مبدل شده‌اند، هدف این پژوهش بازشناسی مبانی عرفانی اندیشه‌های مولانا به ‏مدد طراحی تالار موسیقی است. ازاین‌رو در این نوشتار ضمن تبیین مفاهیم موسیقی، معماری و عرفان و نیز تشریح برخی مولفه‌های عرفانی از دیدگاه‏مولانا، به بررسی ارتباط این سه‏متغیر با یکدیگر پرداخته شده‏است. نتیجه به‌دست‌آمده نشان خواهد داد که‏ارتباطی عمیق میان این سه وجود دارد و به‏مدد این هماهنگی می‌توان به ‏ارائة ‏الگویی برای خلق فضایی معمارانه و ایجاد بستری مناسب برای بازشناخت مفاهیم عرفانی اندیشه‌های مولانا پرداخت. روش تحقیق در این پژوهش کیفی؛ توصیف- تحلیلی، است و داده‌های تحقیق عمدتاً از طریق مطالعات کتابخانه‌ای به‌دست‌آمده ‏است.