رمزگان «نور» در اندیشه مولانا و شیخ اشراق

نور و ظلمت به شکل (motif) از جایگاه و ظرفیت معنایی بالایی در ادبیات فارسی برخوردار است. نور از چندوجهی‌ترین و بنیادی‌ترین آموزه‌های حکیمانة شیخ مقتول و از پر بسامدترین واژگان در اشعار حضرت مولاناست. رمزگان نور و ماهیت حقیقی آن در اندیشة والای این دو حکیم، بی‌حکمت نمی‌تواند باشد. وجود نورالانوار و مراتب آن‌که تجلّی‌بخش هستی و کائنات است؛ بازتاب ویژه‌ای در متون و آثار مولوی و سهروردی، به تاسی از آیة«الله نور السماوات و الارض» پیدا کرده است. سهروردی کل هستی را نور و ظلمت به‌حساب می‌آورد و همه موجودات را منشعب از حقیقت نور و آگاهی و معرفت را نتیجه نور می‌داند. مولانا نیز نور را ملازم انسان کامل می‌شمارد. این مقاله به بررسی توصیفی- تحلیلی آرا و باورهای هستی شناسانه و معرفت‌محوری مفهوم مشترک نور در آثار فیلسوف بزرگ، شیخ شهاب‌الدین سهروردی و عارف شاعر، حضرت مولانا می‌پردازد.